من چون هر انسان را دارای دو دست، دو پا، دو چشم و دو گوش ؛
اما دارای« یک قلب» دیدم؛
دانستم که او باید نیک « ببیند » و جفت خود را خود « برگزیند »!
همه اعضایی که « جُفتند »،آرامش را « پذیرُفتند»،
اما قلب چون تنهاست ، باید همواره « بشتابد» تا جفت خود را « بیابد»!
بنابراین تنها شرط همسری ،یک دلی است.
همه انسان ها « یک دِل» دارند و « مُکمِل» یکدیگرند!
اما هر دارنده « یک دل » ، « یکدل » نیست!
پس شرط « مکمل » بودن، « یکدل » شدن است!
همسران نه تنها « همسر» که باید « همدل » باشند!