1- آدم‌هایی که همیشه حسرت دیگران به دلشان هست…
همه ما عادت های بد زیادی داریم مثل خوردن پیتزا و غذا خوردن دیروقت، خوابیدن کم تر از 6 ساعت در روز، ورزش نکردن و غیره. این عادت ها می توانند بر سلامتی تاثیر بگذارند، نه تنها در کوتاه مدت بلکه در بلند مدت مشکل ساز می شوند. عادات بسیاری وجود دارند که می دانیم برای ما بد هستند، در حالی که بسیاری از آن ها را حتی نمی دانیم که بد هستند . در این مقاله از مجموعه مقالات آکا, به معرفی 7 عادت بد زندگی میپردازیم که با ترک آنها میتوانید زندگی شاد و پرانرژی را شروع کنید و زندگی خود را برای ادامه متحول کنید.
هفت عادت بد که باید کنار بگذارید
"من چرا قیافه‌ام امروز این طوری شده؟”، ” چرا مردم فلان کشور این طوری زندگی می‌کنند و ما این طوری؟”، ” خوش به حالش… عجیب ماشینی دارد. من که باید با این قراضه سر کنم!”… این‌ها جملاتی هستند که هر روز ممکن است خیلی از ما پیش خودمان زمزمه کنیم. این جمله‌ها اگر زیاد هر روز سر زبانتان می‌آید یعنی این که شما سندروم افسوس خوردن گرفته‌اید. حال بدی که هر روز خوشحالی را از شما دورتر می‌کند. باید بدانید آدم‌هایی که همیشه برای خودشان افسوس می‌خورند بر خلاف تصوری که دارند هیچ وقت با همدردی دیگران رو به رو نمی‌شوند. در واقع دیگران جز آه و ناله چیزی نمی‌شنوند و سریع از آن فرار می‌کنند. آدم‌های افسوس خور همیشه شغل‌هایی پایین و زندگی پر از سختی دارند. فرصت‌های زیادی هم در زندگی از دست می‌دهند. برای این که همیشه چشمشان به دنبال فرصت بهتر دیگران است و سرکوفت زدن به خودشان. یادتان باشد اگر شما یک افسوس خور همیشگی هستید روحتان خسته است و ناراحت. خوشحال کردن این روح خسته هم خیلی زمان می‌برد!
2- آدم‌هایی که رگه‌هایی از خسیس بودن دارند…
اگر از آن دسته آدم‌ها هستید که در سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها او به سراغ قیمت‌ها می‌روید باید بگوییم که شاید هیچ وقت توی زندگی نتوانید به معنی واقعی خوشحال باشید. اگر فکر میکنید که همکارتان بهتر از شما حقوق میگیرد، اگر تا امروز نه پولی به کسی قرض داده‌اید و نه به خدمتکاری یک ریال انعام، اگر تا حالا پولی به خیریه‌ای نداده‌اید و … باید بدانید که شما یک آدم خسیس هستید و خسیس‌ها هیچ وقت اهلخوشحالی کردن نیستند. شاید شما اسم اش را بگذارید صرفه جویی اما روانشناس‌ها این نوع رفتار را عدم تعادل بین درآمد و مخارج تعبیر می‌کنند و که خودش کلی برایتان استرس زاست!
3- آدم‌هایی که زیاد حساب و کتاب می‌کنند…
خیلی با خودتان حساب و کتاب میکنید؟ یا شاید هم شما از آدم‌هایی هستید که خوشبختی را در مال و ثروت می دانید؟ شاید خیلی شعاری به نظر برسد و رؤیایی اما پول خوشبختی نمی‌آورد. یک تحقیق اجتماعی نشان داده که اعتماد به نفس آدم‌ها هر قدر پایین‌تر باشد بیشتر ارزش هر چیزی را با قدر و قیمت آن اندازه می‌زنند. پس برای این که حداقل بتوانید سرتان را بالا نگه دارید و راحت زندگی کنید زیاد به فکر قدر و قیمت چیزی نباشید. زندگی است دیگر یک طوری میشود! کافی است پیش خودتان تکرار کنید که کیسه‌های طلا خوشبختی نمی‌آورد. بعد از یک هفته خودتان متوجه میشوید که اگر حتی این حرف یک شعار باشد شعار خوبی است که شما را خوشحال نگه داشته است!
4- آدم‌هایی که همیشه ترس از دست دادن دارند…
برای خوشحال بودن باید سر نترسی داشته باشید. پس اگر شما از آن دسته آدم ها هستید که همیشه از اخراج شدن و از دست رفتن کاری که دارید می‌ترسید یا فوبیای بیکار شدن با شما هست باید بدانید که اعتماد به نفس زیاد بالایی ندارید و یک جورهایی نمی‌توانید برای خوشحالی خودتان کاری کنید. آدم‌های خوشحال زیاد در قید و بند کار و امنیتان نیستند. آنها فقط یک فلسفه دارند. هر چیزی می‌تواند گاهی باشد و گاهی نباشد!
5- آدم‌هایی که بیشتر از جیبشان خرج می‌تراشند…
بی خیال درآمد و خرج کردن و این حرف‌ها بودن خوب است. اما به اندازه و در قالب منطقی‌اش. یعنی اگر زمانی دیدید که تمام وقت مشغول کار هستید اما باز هم دخل و خرج تان به هم نمی‌خورد باید بدانید که رسماً تا آن زمان آدم خوشحالی نبوده‌اید. حتی اگر دفترچه‌های وام بانکی شما به سه چهار تایی رسیده باز هم نمی‌شود شما را خوشحال فرض کرد. یا آدمی هستید که زیادتر از توان مالی خرج میکنید یا کلاً آدم متوقعی از خودتان هستید که در هر دو صورت بازنده اصلی شمایید!
6- آدم‌هایی که کارشان را دوست ندارند…
روانشناسان معتقدند کسانی که خود را متعلق به شغلشان نمی‌دانند نمی‌توانند آدم‌ها خوشحالی باشند. دلیلش هم حس انجام دادن کارهایی است که نمی‌خواهند و دوست ندارند انجام بدهند. پس اگر هر روز با اکراه از رختخواب بلند میشوید و با بی حوصلگی سر کار می‌روید باید هر چه زودتر برای خودتان کاری کنید. این طوری پیش برود خیلی زود به عنوان یک آدم همیشه ناراحت شناخته میشوید.
7- چرا خوشحال نیستم ، چون از فامیل فراریم
تنهایی فقط تا جایی خوب است. حتی انزوا هم زیاد چیز بدی نیست اما به حد و اندازه‌ای که فقط به داشتن یک حریم خصوصی تعبیر شود. وگرنه بریدن از دیگران و دوستان و فامیل به هوای وقت گذاشتن برای خود اصلاً نمی‌تواند از شما آدم خوشحالی بسازد. درست است که ساعت‌های فراغت را به خودتان اختصاص می‌دهید. اما به مرور زمان نبودن در کنار خانواده و اقوام یک جورهایی روحتان را خسته می‌کند. برای خوشحالی خودتان هم شده گاهی سری به فامیل بزنید
